ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ

Fabrice Grinda: Ιταλός κι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Ίδρυσε μαζί με άλλους ένα από τα μεγαλύτερα sites δωρεάν αγγελιών στον κόσμο, το OLX.

Κάποια στιγμή προχώρησε στην πώληση αυτής της επιχείρησης, βγάζοντας μάλιστα μεγάλο κέρδος. Ωστόσο, δεν χρησιμοποίησε αυτά τα κέρδη για να κάνει πολυτελέστερη ζωή. Αντιθέτως, άρχισε να ξεπουλά και να μοιράζει τα υπάρχοντά του.

Όπως διηγείται ο ίδιος, ξεφορτώθηκε το υπέροχο ρετιρέ του στην Park Avenue στη Νέα Υόρκη, το σπίτι του στο Sands Point με την εσωτερική θερμαινόμενη πισίνα, το αυτοκίνητό του, μια McLaren κι έδωσε σχεδόν όλα τα υλικά αγαθά που κατείχε (ρούχα, έπιπλα, βιβλία κλπ) σε οργανώσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς, τον Δεκέμβριο του 2012. Στόχος του, να βρει την αληθινή ευτυχία.

Δυο χρόνια μετά, λέει, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να κάνει τον μεγάλο του απολογισμό, καθώς τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως τα περίμενε.

Όπως λέει, όταν αποφάσισε να προχωρήσει στη “Μεγάλη Υποβάθμιση” (Very Big Downgrade), ένιωθε τρομερά αγχωμένος από τα υπάρχοντα που κατείχε κι ότι τον κρατούσαν μακριά από όλες τις σημαντικές σχέσεις της ζωής του. Ξόδευε τόσα πολλά χρήματα για τη συντήρηση του σπιτιού του στο Bedford, ώστε κάποια στιγμή κατάλαβε ότι πιο πολύ σκεφτόταν τα εφάπαξ έξοδα παρά την παρούσα αξία του. Με απλά λόγια, δεν το ευχαριστιόταν.

“Πρέπει να περνάμε χρόνο σε πράγματα που θέλουμε κι αυτό πολλαπλασιάζει την ευτυχία μας κι όχι να μένουμε κάπου για να αποσβέσουμε τα έξοδα που συνεπάγεται η κατοχή του” αναφέρει.

Αφού πούλησε την επιχείρησή του, είχε πλέον πολύ ελεύθερο χρόνο και αποδύθηκε στην προσπάθεια να επανασυνδεθεί με τους φίλους τους. “’Ημουν τόσο αφελής που πίστεψα ότι μετά από λίγες εβδομάδες που θα περνούσα φιλοξενούμενος στα σπίτια τους, θα ξαναγινόμασταν τόσο δεμένοι όσο παλιά στα χρόνια του κολεγίου, όταν περνούσαμε ώρες συζητώντας, κάνοντας όνειρα και αλλάζοντας τον κόσμο.

Ωστόσο, σύντομα ανακάλυψα ότι ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είχε δίκιο: “οι φιλοξενούμενοι, όπως τα ψάρια, αρχίζουν να βρωμάνε μετά από τις τρεις πρώτες μέρες”. Πράγμα απολύτως αληθές, ειδικά όταν οι φίλοι εργάζονται και είναι παντρεμένοι με παιδιά, ενώ εσύ είσαι ελεύθερος και χωρίς άλλες υποχρεώσεις”.

Έτσι, στράφηκε αλλού. Άρχισε να ψάχνει σπορ και δραστηριότητες που αγαπούσε από παλιά, όπως το σκι, ο κινηματογράφος, τα video games, τα βιβλία. Σκέφτηκε ότι για να επανασυνδεθεί με τους φίλους του, καλό θα ήταν να τους καλούσε κάπου όπου θα ξεχνούσαν για λίγο υποχρεώσεις και καθημερινότητα. Ετσι, οργάνωσε ένα ταξιδάκι σε δυο βίλες στην Anguilla. Μαζεύτηκαν 43 άτομα. Η αποστολή του να έρθει πιο κοντά με τους αγαπημένους του είχε επιτευχθεί.

Αρχισε επίσης να περνά πολύ χρόνο σε έναν προορισμό της Δομινικανής Δημοκρατίας όπου έχει πάντα αέρα. Με την παραλία και την πισίνα στα πόδια του και τα σκυλιά του για συντροφιά είχε βρει τον παράδεισο. Όσο για το πόσα ξόδευε εκεί; Ούτε το ένα δέκατο αυτών που χαλούσε στη Νέα Υόρκη.

“Ο φόβος μου ότι φεύγοντας από τη Νέα θα αποξενωθώ από τους δικούς μου αποδείχθηκε αβάσιμος, καθώς πάντα είχα φιλοξενούμενο τουλάχιστον έναν φίλο ή συγγενή στο νέο μου σπιτικό, πολλές φορές 5-10 μαζί”, λέει. “Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι 3 ώρες μακριά με το αεροπλάνο, θα έβρισκα ένα μέρος, όπου η κοινωνική μου ζωή θα απογειωνόταν. Προς έκπληξή μου ο κόσμος προτιμά ένα Σαββατοκύριακο στην Καραιβική παρά διαδρομή μιας ώρας με το αυτοκίνητο στο Westchester” .

Για να καλύψει το κενό σε ό,τι αφορά κινηματογράφο, θέατρο συναυλίες, video games που βεβαίως υστερούν στην Καραϊβική, απλά αγόρασε ένα Xbox One, ένα PS4 κι έναν προτζέκτορα. Ιούνιο και Ιούλιο πετάει μέχρι το Βουκουρέστι και το Παρίσι για να δει σινεμά.

Κάτι άλλο που του έλειψε να κάνει αγώνες ταχύτητας με τη McLaren του, αλλά μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό. Όταν θέλει να ξύσει την πληγή πηγαίνει στα αγωνιστικά καρτ στο Grand Prix Νέας Υόρκης.

Το μόνο που, όπως λέει, δεν μπορεί να υποκαταστήσει με κάτι άλλο είναι τα δείπνα που έδινε στη Νέα Υόρκη, τα οποία ακολουθούσαν ατέρμονες φιλοσοφικές και καλλιτεχνικές συζητήσεις.

Ο ικανός άνθρωπος είναι πάντα ικανός.

Τα τελευταία 16 χρόνια, ο Grinda τα πέρασε επενδύοντας σε διάφορες αγορές και πέρασε πολύ χρόνο αναλογιζόμενος πώς μπορούν να εξελιχθούν οι αγορές, αλλά και πώς θα δημιουργηθούν οι κάθετες αγορές. Βρήκε πολλές τέτοιες ευκαιρίες στις ΗΠΑ και σκέφτηκε αν θα γινόταν CEO μιας εξ αυτών. Όπως λέει του αρέσει να είναι επιχειρηματίας παρά επενδυτής και αποφάσισε να φτιάξει έναν υβριδικό ρόλο, όπου θα έχει τη θέση του εκτελεστικού προέδρου.

Αυτό που κάνει είναι να διαλέγει τη στρατηγική, να προσλαμβάνει την ομάδα, να συγκεντρώνει κεφάλαια και να διαδραματίζει έναν μερικώς λειτουργικό ρόλο στο προϊόν και τη διαφήμιση, έχοντας την ιδέα ότι σταδιακά αυτός ο ρόλος θα μειωθεί όταν μεγαλώσει η ομάδα εργασίας. Κατέληξε να φτιάξει δυο εταιρείες το 2013 και άλλες δυο το 2014 και σχεδιάζει να φτιάξει άλλες τέσσερις την επόμενη διετία.

Τελικά δηλαδή, παραδέχεται ο ίδιος, κατέληξε να δουλεύει περισσότερες ώρες από τότε που ήταν στην OLX κι αδυνάτισε λίγο από τα συχνά ταξίδια του σε Ουκρανία, Βουκουρέτσι, Νέα Υόρκη , Σαν Φρανσίσκο, για διάφορες συσκέψεις, projects στις εταιρείες που έχει ιδρύσει κι επαφές με τους επενδυτές. Αρα, καταλήγει το εγχείρημά του είχε μάλλον ατυχές τέλος.

Κάποιοι άνθρωποι φαίνεται, είναι ικανοί για δημιουργίες και κάποιοι άλλοι όχι.